μίκρυνε η απόσταση, μα το χάσμα
επεκτάθηκε
λες και από μια δέσμη ελπίδας
απατηλής κρατιόταν όλο τον παν
για να μην βυθιστεί κάτω απ'την άμμο και το
χώμα και το κύμα, εκεί που πάνε τα όνειρα να πεθάνουν αφού σε
οβελίσκους
λαξευμένους απ'τη βροχή, σε
ίαμβο γράψουν τα
απομνημονεύματά τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου