tag:blogger.com,1999:blog-37125745651878766982024-03-08T18:25:31.697+02:00Τέμπερες και πρόστυχα λόγια...Και έκανε κρύο ξανά...
Ολούθε τριγυρνούσαν μικρά ξωτικά
που όλο και κάναν ζημιές.
Και μύριζαν τα δάκρυα μιας σκόνηςEliethelhttp://www.blogger.com/profile/18266466138124730674noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-34576390545437114862020-10-29T02:37:00.005+02:002020-10-29T02:38:23.838+02:00Μελαγχολίαμίκρυνε η απόσταση, μα το χάσμαεπεκτάθηκελες και από μια δέσμη ελπίδαςαπατηλής κρατιόταν όλο τον πανγια να μην βυθιστεί κάτω απ'την άμμο και το χώμα και το κύμα, εκεί που πάνε τα όνειρα να πεθάνουν αφού σεοβελίσκουςλαξευμένους απ'τη βροχή, σείαμβο γράψουν τααπομνημονεύματά τουςEliethelhttp://www.blogger.com/profile/18266466138124730674noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-10997440741590219732020-10-29T02:08:00.002+02:002020-10-29T02:43:00.069+02:00ΘλίψηΘλίψη... η Θλίψη ήταν μια ξυπόλητη μορφή που στεκόταν στις σκιές των διαδρόμων, κάτω από σκούρα γκρίζα πέπλα μακρυά, κοιτούσε χαμηλά το μαρμάρινο κρύο πάτωμα, και παραμόνευε τις πόρτες των δωματίων να ανοίξουν.Eliethelhttp://www.blogger.com/profile/18266466138124730674noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-6181791713257925702020-01-13T16:19:00.000+02:002020-10-29T02:13:32.386+02:00academic gibberishΩραίες λέξεις
όμορφα βαλμένες
η μια μετά την άλληEliethelhttp://www.blogger.com/profile/18266466138124730674noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-4742869044532679262014-03-16T16:21:00.000+02:002018-11-27T14:27:36.298+02:00Tροχοπέδεςκαι κάθεσαι και λες στον εαυτό σου
μήπως δεν θα’πρεπε
μήπως είναι ανόητες
και μάταιες
αυτές οι παρορμήσεις
εκλογικεύεις έτσι περίτεχνα
τις τροχοπέδες των ορμώνAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-28847634262964726262014-02-01T17:57:00.000+02:002014-02-01T18:04:33.830+02:00Επιλογή ή Επίλογος<!--?xml version="1.0" encoding="UTF-8" standalone="no"?-->
Επιλογή ή Επίλογος
Λογική ή λόγος;
Επιλογή
επί του λόγου…
ποιου λόγου;
ποιος είναι ο λόγος για την επιλογή;
υπάρχει λόγος;
λόγια…
υπάρχουν λόγια;
μήπως είναι όλα λόγια;
μήπως είναι μόνο λόγια;
ανεμολόγια
λόγια του ανέμου
λογάριασε
τους λόγους
που οδηγούν στον επίλογο
πόσο διαρκεί;
πόσο διαρκούν οι λόγοι;
τα λόγια;
οι επίλογοι;
Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-9771113382756468022013-12-20T20:39:00.000+02:002019-06-05T21:15:10.312+03:00Κινούμαστε ελαφρά
Δειλιάζει το δειλινό
και δεν πλησιάζει
ο ήλιος έδυσε και στάζει
μαβί το χρώμα στον ορίζοντα
Ανάβει το φως
στο πέρα το καράβι
και φεύγει μήπως και προλάβει
προτού ξεσπάσουν τ'αστραπόβροντα
Αγγίξαμε πυθμένες
Περάσαν μέρες
Ζωές χαμένες
Τα χρόνια σφαίρες...
Χαράζει
Κι αυτή η αχλή μ'ανατριχιάζει
Που τώρα πλέον δεν μας νοιάζει
το τι θα γίνει με τα μέλλοντα
Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-81340650742163349362013-12-19T15:07:00.003+02:002013-12-19T15:23:39.342+02:00Ακούω
Dark Forest, by Eagle Photography
Ακούω τις σκέψεις μου
και είναι μαύρες σκοτεινές
με ένα μικρό μικρό γαλάζιο φως στο βάθος
γραμμένο στις 2.12.2010
Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-12921824803707177712013-11-15T11:00:00.000+02:002013-11-15T11:00:02.560+02:00Πουλιά αποδημητικάΌλοι όσοι αγάπησα
Πουλιά αποδημητικά
Που έφυγαν
φεύγουν
ή θα φύγουν
Κι εγώ ακόμα να διστάζω
το ταξίδι
Τι με κρατάει ακόμα εδώ;
Πουλιά αποδημητικά
Που ήλπιζα
ελπίζω
και θα ελπίζω
Να γυρνούσαν
να γυρνούν
&Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-38318556312070778252013-11-04T07:30:00.001+02:002013-11-04T07:30:09.873+02:00Κρίμα Κρίμα
Γιατί μάλλον δεν θα σε ξαναδώ άλλο
Το είπαμε κι εμείς το τελευταίο μας αντίο
Σε μια στάση λεωφορείου
Όπως στ' "Απομεινάρια μιας Μέρας"
Άνθρωποι που δεν μιλήσαν ποτέ για το κρυφό τους πάθοςAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-70778223885156500362013-09-30T03:22:00.001+03:002013-09-30T03:23:09.958+03:00Αποτύπωμα ΙΙΙΤρέχω πίσω απο ένα τι;
Ένα άτι
ατίθασοAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-18040589203752414682013-09-18T14:51:00.000+03:002013-09-18T14:57:31.851+03:00Ο ΔολοφόνοςΓωνιές που'δαν τα ίδια και τα ίδια,
εκεί που ξαναρχίζει η ζωή
κι αλλάζουνε στο αίμα τη ροή.
Καθώς στο σπίτι τρίζουν τα σανίδια
στο πάτωμα σέρνονται δύο φίδια
κι ο ήχος τους γίνεται οχλοβοή.
Ξύπνησε την αυγή ο δολοφόνος
και κοίταξε τα ματωμένα του χέρια.
Στον τοίχο καρφωμένα δυο μαχαίρια.
Κοίταξε στον καθρέφτη κι ήταν μόνος,
ούρλιαξε και ακούστηκε ο πόνος,
τρόμαξαν δύο γκρίζα περιστέρια.
Βγήκε Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-20908792069397691972013-09-02T17:19:00.000+03:002013-09-02T17:22:43.211+03:00Γεννήθηκα για ν' αναπνέωΓεννήθηκα για ν' αναπνέω
Αναπνέω για να ξαναγεννιέμαι
Όλες οι εικόνες που έχεις στο μυαλό σου
Δεν είναι παρά νύμφες που...
― απλώσανε τις λέξεις... απλώσανε τις λέξεις σαν ρούχα για να στεγνώσουν!
― και θα περιμένω υπομονετικά...Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-26101631367755466472013-08-27T00:46:00.001+03:002013-08-27T00:46:51.681+03:00Threadνήματα
κλωστές
χρώματα
υφές
Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-5592755791411500792013-08-18T20:46:00.000+03:002013-08-18T20:47:52.496+03:00Παλέτα IVΔιάδρομοι στενοί απλώνονταν πίσω απ' τη βαριά σιδερένια πόρτα. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης. Το χαρτονένιο κλειδί δεν έσπασε· μοναχά τσαλακώθηκε. Το πλήκτρο κατρακύλησε μέσα στη χαραμάδα. Η βαριά σιδερένια πόρτα έτριξε. Το χέρι που έσφιγγε το χαρτονένιο κλειδί μούδιασε. Τα βλέφαρα ανοίξαν τόσο αργά που κάναν θόρυβο· έναν θόρυβο σαν τρίξιμο, ένα τρίξιμο σαν αναστεναγμός. Ένας αναστεναγμός βαρύς Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-24697611562753282122013-05-25T21:00:00.002+03:002013-05-25T23:41:08.001+03:00Σημάδιαστις άκρες των δακτύλων οι
ημέρες αποτυπωμένες
ματώσαν κι αν
ακόμα δεν έπαψε ο αγέρας, πλησιάζει το
δειλινό κι
ίσως
αποφύγουμε ξανά τα σημάδιαAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-60599827061545586472011-01-03T13:31:00.003+02:002011-01-03T13:38:22.692+02:00ΣπασμόςΘα σπάσω το πέντε (5)... να το κάνω τρία (3).Το έξι (6) τέσσερα (4)... και το τρία (3) δύο (2).Την παρένθεση () αγκύλη [], το οβάλ () ορθογώνιο [].Τα μισά λόγια ολόκληρα, το διάλογο αντίλαλο...Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-72951935464016569812010-02-05T23:56:00.002+02:002013-05-25T16:16:22.747+03:00Παλέτα ΙΙΙ
Υμάντες, κρόταλα κι ατσάλινα παιδιά στριφογύρισαν πάνω στη σφαίρα, μια σφαίρα από κρύσταλλο κι ήλιους. Ήλιους μικρούς, ήλιους πολλούς που αψηφούν τις σκιές τους. Μια έκανε κρύο, μια φυσούσε, μια δυνάμωνε η βροχή... Φύλλα πέφταν δείχνοντας το δρόμο για την έρημο. Τον δρόμο που απλώνεται ολόισιος και ατελείωτος. Το άπειρο τον φθονεί και τον ζηλεύει η αιωνιότητα. Στην άκρη του ένας υμάντας. Πάνω Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-5418423921952637282010-02-05T23:51:00.001+02:002010-02-05T23:54:28.480+02:00DeleteΔεν είπαν τίποταΔεν έλεγαν ποτέΔεν μιλούσανΉταν βουβοίΟύτε κι εσείς δε λέτεΤίποταΑνείπωταΣαν λέξεις σβησμένες απ' το χαρτίAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-91442883205153581282010-02-05T23:47:00.002+02:002010-02-05T23:55:38.828+02:00ΛήθηΛήθη... η Λήθη ήταν μια σάρκα που φορούσε το δικό της φόρεμα, ξήλωνε τις φλέβες κι έραβε πάνω τους λέπια από ψάρια τυφλά, που χορεύαν στο δικό της σκοτάδι.Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-61528563422940985882010-02-05T23:42:00.002+02:002010-09-23T00:09:43.062+03:00Αποτύπωμα ΙΙΟ πύθωναςπου ήταν το πλήθοςπλησίασε το πέλμαΠού ήταν το πέρασμα;Πίσω από πέτρεςΣε περιοχές απέραντεςΠονούσε...Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-55275487153256023862010-01-05T13:56:00.004+02:002013-05-25T16:19:00.150+03:00Παλέτα ΙΙΚόπηκε στο ξύρισμα θα τους έλεγε. Σε μια στιγμή ανόητης βιασύνης, αναπηδάει η λεπίδα και βυθίζεται με φόρα στη σάρκα. Δικαιολογίες, ίσως... Σταγόνες κόκκινες, ροδοπέταλα κόκκινα, πορφυρά πέπλα, κόκκινες λίμνες. Φυλλωσιές σε φθινόπωρο, κοκκινόχωμα στο βράχο, κοκκινολαίμη τιτίβισμα, παπαρούνες του κάμπου. Εικόνες από αιώνες που περνούν στιγμιαία κι όλο θολώνουν, μια ερυθρή ζάλη, και το ποτήρι του Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-69410890060205640762010-01-05T13:52:00.002+02:002010-01-05T13:55:12.594+02:00ΜέθηΜέθη... η Μέθη ήταν ένα παγωμένο πλάσμα που άπλωνε τα χέρια του και άγγιζε τις υποστάσεις, άλλαζε τις καταστάσεις και κοιμόταν πάντα με πόδια ξυπόλητα.Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-84464369998581840912010-01-05T13:41:00.004+02:002010-01-05T13:50:22.382+02:00Χίμαιρες - ΕκείΤο παρελθόν σαλεύει λένε,μετακινείται σαν φίδιΚλωτσάει και γέρνει,με το μοναδικό του μάτι κοιτάει,προβλέπει,σαν άλλος ΤειρεσίαςΠροειδοποιεί,μα η φωνή του βραχνή και κομμένηΊσα που ακούγεται...Γι'αυτό μετακινήσου,κλώτσα και γύρε,αφουγκράσου...Να ξεχωρίσεις τις χίμαιρεςAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-65653892858823384182010-01-05T13:33:00.003+02:002010-01-05T14:17:40.261+02:00Αποτύπωμα ΙΑπίθωσεςσε απύθμενα πυθάριααπίθανους πόθουςΠουθενά το πάθοςΠατημασιές παντούΠαθήματαΑπαντήσεις ανερώτητες...ΑποτυπώματαAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3712574565187876698.post-48792550766644687152009-12-05T06:50:00.004+02:002015-03-04T16:44:41.937+02:00Δίπτυχο - Μέρος ΙΙΌλα θα σιάξουν
Πρέπει να σιάξουν
Να λυτρωθούν χιλιάδες μικρά όνειρα
Κομμάτια μιας άλλης
παράλληλης ζωής
Κάτω απ'το χλωμό ξημέρωμα
ο βόμβος που σπάει τη γλυκιά σιωπή
Μα φέρνει μαζί του τη λύτρωση
Δε στάζει πια το περβάζι
Καθάρισε από τα πατήματα
το σοκάκι
και μια μικρή αράχνη
πήρε να κλώθει και να πλέκει
Όλα θα σιάξουν
Κι όσα δε σιάξουν
θα σιάξουν κι αυτά μαζί με τ'άλλα
Θα μπουν στη μεγάλη σκάφη
Anonymousnoreply@blogger.com0